Γλυκάς, Μιχαήλ

(12ος αι.).Χρονικογράφος και ποιητής. Όπως συνάγεται από τις επιγραφές των χειρογράφων του, ήταν γραμματικός. Το 1159, με αφορμή μία καταδίκη του σε φυλάκιση για πολιτικούς λόγους έστειλε στον αυτοκράτορα Μανουήλ ένα πολύστιχο ποίημα γραμμένο στη δημοτική, το οποίο θεωρείται ένα από τα παλαιότερα μνημεία της δημοτικής ελληνικής λογοτεχνικής παράδοσης. Το 1164 απηύθυνε σε αυτόν συλλογή δημωδών παροιμιών με θεολογικές ερμηνείες σε πολιτικούς στίχους που συνοδευόταν από ποίημα με εγκωμιαστικό και ικετευτικό περιεχόμενο και λίγο αργότερα ασχολήθηκε με τη συγγραφή χρονογραφίας στη δημοτική, η οποία διαιρείται σε τέσσερα μέρη από τα οποία το πρώτο αφιερώνεται στη δημιουργία του κόσμου, το δεύτερο στην εβραϊκή και στην ανατολική ιστορία, το τρίτο στην ελληνική ιστορία έως την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και το τέταρτο στην ιστορία των διαδόχων του έως τον θάνατο του Αλέξιου Κομνηνού (1118). Η χρονογραφία αυτή τιτλοφορείται Του κυρού Μιχαήλ του Γλυκά βίβλος χρονική.Βασικές πηγές άντλησης του ιστορικού του υλικού ήταν τα έργα του Ιωάννη Ζωναρά και του Μανασσή. Στο έργο του Γ. δεσπόζει η λαϊκή αντίληψη για την ανθρώπινη πραγματικότητα και γι’ αυτό ακριβώς παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον μελετητή του βυζαντινού πολιτισμού και βίου. Επίσης, σε μεγάλο βαθμό, η σημασία του έργου του βρίσκεται και στο γεγονός ότι εγκαινίασε την παράδοση της λαϊκής λογοτεχνίας στο Βυζάντιο και υπέδειξε τη δυνατότητα μιας λαϊκής παιδείας, που θα μπορούσε να δημιουργηθεί έξω από το καθιερωμένο πλαίσιο της αρχαΐζουσας γλώσσας και φιλολογίας. Άλλα έργα του Γ. είναι το θεολογικό σύγγραμμα Εις τα άπορα της γραφής και διάφορες επιστολές με θεολογικό περιεχόμενο, που τιτλοφορούνται Εις τας απορίας της θείας Γραφής κεφάλαια.Πρόκειται για 95 απαντήσεις σε αντίστοιχες απορίες μοναχών και κοσμικών φίλων του συγγραφέα.